بي‌خانمان‌ها هم حقوق دارند – اخبار ما

اين يك موضوع يا پديده بي خانماني است كه سابقه طولاني و طولاني در جهان دارد ، اما در سالهاي اخير اين موضوع بيش از پيش نمايان شده است و ما شرايطي را كه در سالهاي اخير در جهان از جمله ايران داريم تجربه مي كنيم. شايد تعداد كمي از مردم ، حداقل در كلانشهرها ، از آنجا عبور مي كنند و آنها را شب نمي بينند.

اگرچه ما در گذشته به دليل بي خانماني مرگ داشته ايم و البته هنوز هم داريم ، اما حداقل در كلانشهر تهران با اقدامات خوب شهرداري تهران با همكاري ناجا و پزشكي قانوني و دادگستري و ساير سازمانهاي مرتبط ، اما در مركز شهرداري تهران ، و مرگ و مير از گذشته ما آن را در اين منطقه مانند گذشته نمي بينيم ، اما بي خانمان كساني هستند كه به دليل انتخاب ، زندگي در خيابان ها ، پارك ها ، زير خانه ها را انتخاب مي كنند. پل ها ، روي پل ها ، فضاهاي درمانده شهري ، محله يهودي نشين ، قبرستان ها و مكان هاي ديگر. برخي آمارها نشان مي دهد بيش از 1.2 ميليون نفر بي خانمان هستند. البته استدلال من اين است كه اين تعداد به دليل وضعيت كرونا و مشكلات اقتصادي ايجاد شده افزايش مي يابد. در كشور ما ، موضوع بي خانماني از ديرباز مورد توجه قرار گرفته است ، اگرچه در آن زمان با اين افراد به عنوان ولگرد و متكدي رفتار مي شد ، اما در سال 1978 ، با تصويب شوراي عالي حاكميتي ، مصوبه اي در مورد بي خانمان ها ، متكديان و ولگردان به تصويب رسيد. استانها و حدود 11 سازمان در منطقه ، و هنگامي كه با افراد بي خانمان خود مواجه مي شويم ، به آنها با دلسوزي ، يا كساني كه مرتكب جنايت شده اند ، يا مشكلات مشابهي دارند ، نگاه مي كنيم.

من نمي خواهم آن را انكار كنم ؛ برخي از افراد بي خانمان ما ممكن است متكدي باشند ، برخي از افراد بي خانمان ما مرتكب جنايت شده اند ، برخي ممكن است معتاد به تن فروشي و ايدز باشند و برخي ممكن است داراي معلوليت ، اختلال رواني يا تركيبي از اين مشكلات باشند ، اما ما جزو آن دسته از افراد هستيم. افراد بي خانمان توانايي هاي بالا آنها هنرمند و بازيگر بودند ، و گاهي اوقات در رسانه ها گزارش مي شدند ، يا خوشنويسان خوبي بودند ، يا به يك يا چند زبان روان صحبت مي كردند ، يا حتي مي توانستند شاعران يا حكاكان خوبي باشند ، يا مي توانند صداي خوبي داشته باشند و آواز خواندن. در واقع آنها داراي ظرفيت و قابليت هايي هستند. روز جهاني بي خانمان فرصتي است تا ما ديدگاه خود را نسبت به اين گروه از افراد تغيير دهيم.

من معتقدم كه اگرچه ويژگي هاي فردي ممكن است بر وقوع اين پديده تأثير بگذارد ، اما نمي توان بي خانماني را محصول ناكارآمدي و ضعف خانواده يا محصول ضعف و ناكارآمدي سيستم مديريت در كشور دانست. زيرا برخي از آنها نتيجه اين مشكلات و ضعف ها است. اگر از اين فرصت استفاده كنيم و به ساختمانهاي شهرداري تهران يا در پاركها يا مكانهاي مختلف نگاه كنيم ، متوجه مي شويم كه بسياري از اين افراد بي خانمان افرادي نيستند كه در گذشته توانايي يا توانايي ندارند يا هنوز آنها را ندارند.

انتظار مي رود كه بي خانماني مانع اعمال حقوق آنها در زمينه هاي بهداشت ، درمان ، ايمني ، تغذيه و ساير مسائل نشود. بگذاريد مردم با نفرت يا ترحم به اين افراد نگاه نكنند ، اما اجازه دهيد ديدگاه خود را نسبت به بي خانمان ها تغيير دهيم. در همان زمان ، ما مددكاران اجتماعي در كرونا داشتيم كه اين افراد را در برف پيدا كردند و مشخص نشد كه آنها زنده هستند يا مرده. در همان سيستم هاي شهري ، گشت خدمات شهري در تهران محور كار با مددكاران اجتماعي است ، اگرچه سازمان هاي بين المللي ، چه در داخل كشور و چه در ساير كشورها ، فعاليت هايي را در اين زمينه انجام مي دهند تا دسترسي آنها به برخي خدمات را تسهيل كنند. بياييد اميدوار باشيم كه روزي تعداد افراد بي خانمان كمتر يا كمتر شود ، اما اگر ما افراد بي خانمان داشتيم ، بي خانماني پايان زندگي آنها محسوب نمي شد و مسئوليت ما در قبال اين افراد با اسكان موقت و غذا تأمين مي شد تا ما شاهد مرگ بي خانمان ها در جامعه ما نباشيم.

* رئيس انجمن مددكاران اجتماعي ايران
* چاپ شده در روزنامه آرمان ملي. برادر 1127 يكشنبه 18 اكتبر 1400