مزرعه‌داري دختر ايراني در طبيعت وحشي نپال

به گزارش اخبار ما ، روزنامه خراسان در ادامه نوشت: «در اين ميان ، سفر يك تغيير موقتي ، يك يادگيري منحصر به فرد و پاسخ مناسب به ميل سيري ناپذير انسان براي كشف جهان است ، به ويژه اگر مقصد سفر به مكان هاي دست نخورده روي زمين باشد كه افراد كمي در آن زندگي مي كنند. مي تواند بماند. “اين است. در زندگي امروز اسلام شما گفتگوي ما را با هنرمندي مي خوانيد كه با طبيعت عادت كرده است او را ترغيب به سفر و دور شدن از دنياي مدرن براي ايجاد مزرعه ارگانيك در نپال كند. چند سال پيش ، فاطمه نفيسي كه در ايران و انگلستان تحصيل كرده بود ، تصميم گرفت مزرعه اي علفي در نپال بسازد كه به كوه ها و طبيعت معروف است. پس از مدتي اين مزرعه بهشتي براي مسافران و گردشگراني مي شود كه مي خواهند طبيعت كوه هاي سرسبز هيماليا را تجربه كنند. مسافران از سراسر جهان به اين مكان مي روند و تجربيات خود را در زمينه گردشگري و كشاورزي تبادل مي كنند و از زيبايي هاي طبيعت لذت مي برند.

من هيچ تجربه اي در زندگي در شهر ندارم

طراوت و سادگي طبيعت در وجود او نفوذ مي كند و فاطمه نفيسي (31) خود را يكي از طبيعت نشان مي دهد: “من افتخار مي كنم كه از بدو تولد در شهر زندگي نكرده ام.” روح او در خانواده آغشته به هنر بود و همچنين در زمينه معماري و مجسمه سازي دانشگاهي بود. فاطمه نفيسي زندگي در كوههاي هيماليا را در يك جمله توصيف مي كند: “همزيستي با بلندترين كوهها ، كه براي ساكنان آن منطقه محبوب و شگفت انگيز بود”. او در برابر وسوسه هاي زندگي در دنياي مدرن با همه محتويات و ابزارهاي آن مقاومت كرد و لحظه اي از سفر در طبيعت را از دست نداد و در خلق آثار خود از آنچه از طبيعت الهام گرفته بود استفاده كرد. او در مورد اولين جرقه سفر خود به نپال گفت: “دليل سفر من به اين كشور به دانشكده اي كه در انگلستان در آن تحصيل مي كردم برمي گردد ، كه خارج از شهر بود.” غذاي مدرسه توسط دانش آموزان كشاورزي ارائه شد. در آنجا با زندگي خودكفايي مبتني بر كشاورزي آشنا شدم. مدتي بعد ، در سفر به نپال متوجه شدم كه اكثر مردم اين كشور به كشاورزي مشغول هستند. براي يافتن زمين كشاورزي مناسب به مدت شش ماه به نپال سفر كردم. “اين دوره براي شناخت مردم ، فرهنگ ، شيوه زندگي آنها ، صنايع دستي و ريشه هاي سانسكريت ، سازگاري با طبيعت و آب و هواي مختلف در ارتفاعات مختلف صرف شد.”

طعم وصف ناپذير غذاي ارگانيك

نپال در كشاورزي خودكفا است و اكثر نپالي ها از محصولات كشاورزي زندگي مي كنند. به عنوان يك زن كشاورز ، تجربه كاشت ، ذخيره سازي و برداشت براي هر كشاورز خوشايند تلقي مي شود و مي گويد: البته مشكلات كشاورزي در هيماليا به دليل ارتفاعات زياد و شرايط مختلف آب و هوايي نبايد ناديده گرفته شود ، كه اين امر ارزش گياهان را افزايش مي دهد. محصولات توليد شده بدون شك ، ساكنان خارجي نمي توانند به تنهايي اين كار را انجام دهند. مردم محلي در زمانهاي مختلف كمك كردند و تكنيكهايي را كه سالها از مادر طبيعت آموخته بودند به ما آموختند. “به طور كلي ، نپالي ها از مهمانان مانند آتشي استقبال مي كنند كه خانه اي را روشن مي كند تا قلب آنها را روشن كند.”

ساخت مزرعه در طبيعت در نپال كار آساني نيست

اين كشور بدون خشكي در آسياي جنوبي ، 93 مين كشور بزرگ جهان ، داراي حدود چهار ميليون نفر جمعيت است و پايتخت آن كاتماندو است. موقعيت جغرافيايي نپال شامل زمين هاي حاصلخيز ، تپه هاي جنگلي و هشت كوه بلند در جهان از جمله اورست (كه بلندترين نقطه جهان است) است و حضور مردم در هيماليا حداقل به 11000 سال پيش برمي گردد. توليد چاي ، برنج ، ذرت ، نيشكر ، سبزيجات ريشه اي و محصولات دامي شامل شير و گوشت گاوميش ، نيازهاي تغذيه اي آنها را برآورده مي كرد. فاطمه در پي ايده ايجاد مزرعه خصوصي مي گويد: “ابتدا ما از چشمه اي در جنگل آب آورديم.” سپس نظافت مزرعه را شروع كرديم. مزرعه 20 سال سالم بود و حفر و هرس بوته هاي خاردار 10 ماه طول كشيد تا زمين را براي كشت آماده كرد. به همين ترتيب ، ما يك گلخانه براي رشد بذرهاي مورد نياز خود ايجاد كرديم. سپس ، با كمك تكنيك ها و ابزارهاي محلي ، ساخت مزرعه اي را در اين بيابان آغاز كردم. كاشت محصولات ارگانيك در همه جا آسان نيست ، حتي اگر مرتباً باران ببارد. طبيعت نپال به دليل اندازه بي نظير آن براي همه شكل گرفته است. با طوفان كوچكي در هيماليا ، به سرعت از قدرت عظيم آن آگاه مي شويد. نپالي ها مي دانند كه براي زنده ماندن به طبيعت نياز دارند. در حقيقت ، طبيعت به آنها زمين داد تا سبزيجات ، هيزم پرورش دهند تا بتوانند براي زنده ماندن غذا و آب بپزند. به همين دليل است كه نپالي ها به طبيعت احترام مي گذارند و از آن به خاطر زندگي اي كه در اختيار آنها قرار مي دهند تشكر مي كنند. “پس از 9 سال نگاه به طبيعت از اين منظر ، ارتباط من عميق تر و درك من از قدرت طبيعت بيشتر است و بدون شك آگاهي من از محيط اطرافم افزايش يافته و سادگي زندگي را به من آموخت.”

گردشگران از مزرعه ما غذا مي خرند

صنعت گردشگري به ويژه در اطراف كاتماندو در حال پيشرفت است و گردشگراني كه براي پياده روي به هيماليا سفر مي كنند از مهمترين منابع درآمد نپال هستند. نفيسي گفت: “من در اين كشور عمدتا در زمينه كشاورزي و تهيه غذا براي گردشگران خارجي كار مي كنم.” براي مسافران اين كشور ، طبيعت زيبا ، مرتفع ترين رشته كوه در جهان ، مردم آرام و ساده از همه مهمتر است. در طول اقامت بسياري از مسافران به كوه (بالاي رامچه) مي آيند كه مزرعه ما در يك دامنه واقع شده است. در مقابل رشته كوه آنا پورا فضايي داريم كه گردشگراني كه به اينجا مي آيند از طبيعت لذت مي برند و يوگا تمرين مي كنند. از سوي ديگر ، همه از غذاي ارگانيك تازه از مزرعه ، كه روي آتش پخته مي شود ، مي خورند. »

زندگي در شهر آسان تر است ، اما جذاب نيست

نپال از شمال با چين و از جنوب ، شرق و غرب با هند همسايه است ، بنابراين از نظر فرهنگي و تاريخي به هند نزديك است. نفيسي درباره تاثير همسايگي با هند گفت: “نپالي ها مردم كوهستان هستند و هندي ها مردمان سرزمين هاي كم ارتفاع و حاصلخيز هستند.” هند يك كشور صنعتي است و محصولات آن واردكننده اصلي نپال هستند. به دليل شرايط آب و هوايي متفاوت ، شيوه زندگي آنها بسيار متفاوت است ، اما نمادهاي يكساني دارند. شصت درصد از جمعيت نپال را هندوها تشكيل مي دهند كه از جنوب و جلگه ها به شمال آمده و در كوه ها مستقر مي شوند. نپال يكي از معدود كشورهايي است كه مردم آن مي توانند بدون ويزا وارد هند شوند و هند تنها كشوري است كه روپيه نپال در آن ارزشمند است. »

در عين حال ، او معتقد است ، زندگي شهري در رفاه مطمئناً راحت تر و نگران كننده تر از زندگي در اعماق طبيعت است ، اما جذاب نيست و قيمت اين رفاه سطحي فاصله بين ما و ارزشهاي طبيعت است. ما بخشي از آن هستيم و نگراني هاي آن به تدريج فراموش مي شوند. با افزايش درك طبيعت از طبيعت ، من هميشه مجذوب قدرت آن مي شوم. شناخت آب ، خاك ، باد ، آتش و روح طبيعت تا كنون ارزشمندترين تجربه براي من بوده است. نپال شايد يكي از معدود مكانهايي باشد كه زندگي مردم آن كاملاً با طبيعت در ارتباط است. مردم به كوههاي مادرشان مي روند تا از او به خاطر آنچه به آنها مي دهد (آب ، چوب ، خاك ، غذا و غيره) تشكر كنند. “احترام آنها به طبيعت به من انگيزه زيادي مي دهد.”

آره! به سختي ارزشش را دارد

به طور كلي ، كشاورزي ارگانيك در نپال غير معمول نيست و كشاورزي ارگانيك را مي توان از مردم منطقه آموخت. از كاشت و استفاده از محصولات برنج گرفته تا سبزيجات مختلف و آشنايي با كودهاي طبيعي ، آفت كش هاي طبيعي ، زندگي با دام و تهيه تمام مواد غذايي مورد نياز ، محصولات لبني و تخم مرغ. از او مي پرسم ، آيا تا به حال از سختي هاي زندگي در طبيعت و حوادث غيرقابل پيش بيني اش اذيت شده است؟ ارزششو داره؟ وي گفت: “همانطور كه گفتم ، اين به هيچ وجه آسان نيست و تنها 10 ماه طول كشيد تا كشور ما آماده كشت شود.” سپس شروع به كاشت و راه اندازي گلخانه براي رشد بذرهاي مورد نياز خود كرديم كه بسيار حساس است. در پاسخ به س yourال شما در مورد اينكه آيا اين ارزش دارد يا خير ، بايد بگويم كه بستگي به اين دارد كه مردم چگونه مشكلات را تعريف مي كنند و چگونه به جهان نگاه مي كنند. “به نظر من ، بله ، ارزش آن را ندارد.”

انتهاي پيام