در سوگ ابوالقاسم برازجاني، استاد و پيشكسوت وكالت استان فارس

سالهاست كه عضويت در هيئت مديره و آموزش هزاران وكيل برجسته بخش كوچكي از خدمات يك استاد در جامعه حقوقي بوده است.
در عزاداري براي استاد ابوالقاسم برازجاني ، كسي كه به عنوان صنف و ستون خانه صنفي شناخته مي شد ، كسي كه نور او راه روشنگران را روشن كرد و سخنان او عشق به زندگي را الهام بخشيد ، شمع حلقه اي كه نور را روشن كرد جهان قلم و زبانم خجالت مي كشد. در عزاداري ، كلمات و عبارات خود قبل از عظمت بي نظير خود ، كه با عرض بدن فروتن شده و ويژگي هاي بي نظير شما را توصيف مي كرد ، به من كمك كنيد ، قلم در دستان من با نام شما زنده بود و اكنون كرم او در فراق شما خشك شده است بدنش مي لرزد دستهاي درمانده من كريستال اشك چشمانم را فرا گرفته است بنابراين نمي توانم جهان را بدون تو ببينم.

نه ، اين نام زندگي نيست ، زندگي بدون بهانه براي وجود با تو بي معني ترين كلمه هستي است. آيا دوام مي آورد و زنده مي ماند؟ استاد جان ، من و شما جلسات بي پايان با هم داشتيم ، وعده هاي بي پايان كه با هم خواهيم بود و مي گوييم و فكر مي كنيم ، تمام قدرت من حتي ذره اي از اين غم را تحمل نمي كند ، چگونه مي توانم غيبت تو را تمرين كنم؟ اين اصطلاح ما نبود ، من و شما قرار نبود در مدار فضايي به گونه اي باشيم كه شما سفر كنيد و من ننگ شما را تماشا كنم.

يكي يكي چراغ خانه ها خاموش شد ، شهر از حركت ساكت شد و رفت.

ابوالقاسم برازجاني عنوان و نام خانوادگي نيست كه شايستگي جهان بوده و هست. امروز ، هنگامي كه حضور اين علاقه مندان را در سفري امن و ابدي ترك مي كنيد ، بخشي از وجود آنها را با خود برده ايد و اين كمبود جز با حافظه و نام شما جبران نخواهد شد.

از اين به بعد تا پايان عمر ، ساعت ها منتظر خواهم ماند تا عدالت بار ديگر قدم هاي محكم و بوي جان بخش حضور روحم را نوازش كند كه مي دانم از آنجا مي آيي ، زيرا حضور در اين دنيا متراكم نيست. بدن و روح. جنسيت حضور شما از شكل بدن و روح گذشته و در روح نفوذ كرده است ، بنابراين تا زماني كه روح در بدن وجود دارد ، شما مانند هميشه يك همراه و همسايه هستيد.

فردا و پس فردا ، وقتي قدم به عدالت مي گذارم ، چشم هاي اشكبارم را در جستجوي تو پاك مي كنم ، تا هميشه گوشه اي از صحن پر از نور و بوي مردانگي و دانش را ببينم و بدانم كه تو مثل هميشه محكم و محكم آنجا بايستيد او همسالان من را ديد كه مانند پروانه ها در اطراف عزيز شما پرواز مي كنند و در راه كمالات بي نهايت شما چمدان ها را روي هم انباشته مي كنند ، و من روزهاي وجود شما را مشاهده مي كنم ، اين روزها را بدون حضور شما مشاهده مي كنم تا روزي كه دست سرنوشت با خوشحالي شكل مي گيرد دايره. و با قاطعيت خود شركت كنيد.

دلم برات تنگ شده و دوباره اين قلب شكسته بطن آرزوست چون من سنگ مي شوم و دوباره اين سنگ صبور زندان آتش است

خداحافظ رفقا ، فرصتي كه بيهوده ماند ، رفقاي غرش زنهمه ، آتش دودي از كنار ما گذشت

من اين حجم از درد و رنج را به دليل جدايي شما فقط به يادگارهاي جاودان خود تسكين مي دهم و به خودم مي بالم. كمي افتخار مي كردم كه هميشه در آرزوي شاگردي و كارآموزي شما بودم. استاد جان خداحافظ دلمون برات تنگ شده اميدوارم ببينمت /
* شعر سياوش كسرايي / از خون سياوشا

* وكيل