دست شوروي در ايران – اخبار ما

به گزارش اخبار ما ، اين روزنامه اعتماد كردن وي نوشت: “اگر متفقين از طريق كشور ما به كمك نمي آمدند ، استالين و ارتشي كه وي هدايت مي كرد در جنگ جهاني دوم شكست خورده بودند.” اما پس از آغاز جنگ و پيوستن شوروي به پيروزها ، آنها شروع به تماس با كشورهاي اطراف كردند. جدا از توسعه اين دولت در اروپاي شرقي ، شر آنها نيز بر كشور ما تأثير گذاشت و بحران آذربايجان را رقم زد. به خصوص پس از آنكه شوراي ملي ما با اعطاي امتيازات نفت شمال به اتحاد جماهير شوروي مخالفت كرد. پارلمان ايران به رهبري محمد مصدق هر پيماني را تصويب كرده است كه تصويب يا قانوني نخواهد شد مگر اينكه به تصويب اكثريت نمايندگان خود برسد. مقاومت ايران براي استالين غيرقابل قبول بود و او را عصباني كرد. اين عصبانيت هم در كنفرانس يالتا (كريمه) و هم در اجلاس پوتسدام (آلمان) مشهود بود و در همان زمان بسياري گفتند كه استالين احتمالاً ايران را به راحتي و بدون درد ترك نخواهد كرد و حضور سربازان اشغالگر شوروي پس از جنگ پايان يافت همچنين گفته شد كه شوروي از گروههاي جدايي طلب در سرزمينهاي اشغالي حمايت مي كند و وعده همكاري بيشتر با برخي از رهبران آنها را مي دهد. اين گفته ها درست بود و شوروي براي جدا كردن بخشي از ايران طرحي كاملا شوم طراحي كرد. اين پروژه به جعفر باقروف ، دبير اول حزب كمونيست آذربايجان شوروي سپرده شد و در همان روز ژوئيه 1945 به وي دستور داده شد كه اولين اقدامات را در سازماندهي جدايي طلبان از آذربايجان و ساير استانهاي شمالي ايران انجام دهد. زمينه را براي تشكيل دولت خودمختار در آذربايجان – ابتدا به عنوان زيرمجموعه اي از دولت مركزي ايران ، و سپس جداگانه و مستقل از آن فراهم كنيد. آنها همچنين نوشتند كه يك ميليون روبل (به ارزهاي ديگر قابل تبديل) به وي داده شد تا بخشي از انتخابات پارلماني را صرف پيروزي نامزدهاي طرفدار اتحاد جماهير شوروي كند و بخشي ديگر براي مسلح كردن گروه هاي مبارز استفاده شد.

نيازي به بازخواني بحران آذربايجان و پيامدهاي آن نيست ، اما نبايد فراموش كرد كه اين داستان تأثير زيادي در شكل گيري ديدگاه عمومي ايران نسبت به اتحاد جماهير شوروي داشته است و به گفته رهام الوندي از نيكسون ، كيسينجر و شاه: “استالين از آذربايجان در ايران امتناع ورزيد و منجر به آغاز جنگ سرد و آغاز روابط جنگ سرد بين ايران و ايالات متحده شد. بحران در آذربايجان تجربه توسعه سياسي براي همه نسل هاي ايراني ، از جمله محمدرضا شاه ، كه هرگز فراموش نخواهد كرد كه چگونه شوروي سعي در جدايي آذربايجان داشت. در نتيجه اين بحران ، نخبگان سياسي و نظامي ايران پهلوي نسبت به اتحاد جماهير شوروي كاملاً بي اعتماد شدند ، زيرا به نظر مي رسيد كه شوروي ها مانند امپراطور رومانوف ، آرزوهاي امپرياليستي آنها را دنبال مي كنند. اين بحران اهميت استراتژيك ايران را به عنوان بخشي از حلقه شمالي حلقه شمال در تركيه در غرب برجسته كرد ، و در نهايت در پاكستان در شرق قرار داشت و اتحاد جماهير شوروي را از خليج فارس و اقيانوس هند جدا كرد. “دفاع از تماميت ارضي ايران به منظور مهار كمونيسم شوروي براي استراتژيست هاي آمريكايي امري حياتي بود.”

انتهاي پيام