در باب ارزش علم و معلم

ادعاهاي مختلفي را مي توان در اين باره مطرح كرد ، اما بايد توجه داشت كه اين يك ادعاي توخالي نباشد ، ادعايي كه من يا شما براي جلب رضايت اطرافيان خود كه اعتقاد خاصي دارند و آنها آن را قبول دارند ، ارائه مي دهيم. ممكن است برخي بگويند رايج ترين اعتقاد ايمان به خداست ، اما ما مي دانيم كه حتي در اين مورد افراد زيادي هستند كه خدا را قبول ندارند يا حداقل در مورد خداي خود چيزهايي مي گويند كه قبايل ديگر به هيچ وجه نمي توانند با آنها موافق باشند. اگر با كانت باشيم ، ارزشهاي اخلاقي مهمترين و ايمن ترين زمينه اي است كه مي تواند نقطه تلاقي و اتحاد همه انسانها باشد. ثابت كنيد كه ارزشهايي وجود دارد كه كاملاً همه انسانها به آنها اعتقاد دارند. افراد كمي هستند كه با اين موضوع مخالف باشند ، اما اين بيانيه نيز قابل بحث است و اينگونه نيست كه همه موافق باشند و بايد درباره آن بحث شود.

اما يك چيز وجود دارد كه بيش از ارزشهاي اخلاقي به عنوان يك عنصر وحدت بخش در ميان مردم مي توان درباره آن صحبت كرد. اين عنصر وحدت بخش چيزي نيست جز علم و جستجوي حقيقت. درست است كه علم ده ها تعريف دارد و نظريه هاي زيادي در مورد چگونگي رسيدن به علم يا علم واقعي به نام حقيقت وجود دارد ، اما مردم ، همه آنها در جستجوي حقيقت كشف شده شركت مي كنند. نظر. شايد همه بتوانند تا انتهاي جاده كنار هم باشند ، شايد پاياني نباشد اما وقتي يك كلاس پنجاه نفره در دانشگاهي در گوشه اي از جهان تشكيل مي شود ، جايي كه هر دانشجو از زادگاه خود مي آيد و به كلاس استاد گوش مي دهد آنها به حقيقت و كشف آن ، يعني علم احترام مي گذارند و براي دستيابي به آن تلاش مي كنند. ممكن است اكثر آنها معتقد باشند كه رسيدن به حقيقت دشوار يا حتي غيرممكن است ، اما هنوز هم اين احساس را دارند كه حقيقت بايد فاش شود.

علم و دانش مكاني دارند كه مي توانند همه انسانها را دور هم جمع كنند ، زيرا به قول جورج سارتون ، “انسانها با بالاترين اهدافشان ، مانند كشف حقيقت ، متحد مي شوند”. روشن است كه بحث در مورد دين ، ​​در مورد كدام دين ، ​​كدام خدا ، كدام فلسفه و همچنين كدام اخلاق و پيشنهادهاي بسياري كه به بسياري از مردم جهان علاقه دارد ، فقط از طريق “علم” امكان پذير است. علم و جستجوي حقيقت در بين همه مردم داراي ارزش مشترك است زيرا آنها مي توانند پرده را بكشند و ما را به گوشه حقيقت معرفي كنند.

ارزش يك معلم ، كسي كه به ديگران “علم” مي آموزد اين است كه او سعي مي كند راهي پيدا كند تا حقيقتي را كه براي همه انسان ها از بين رفته كشف كند و با عشق آن را دنبال كند و سال هاي زندگي خود را صرف آموزش مخاطب خود كند. اما آيا همه معلمان به دانش آموزان مي آموزند كه چگونه حقيقت را كشف كنند يا كساني هستند كه آنها را فريب داده و آنها را از حقيقت منحرف مي كنند؟ ماموريت يك معلم دشوار به نظر مي رسد.