كاش خانه‌ ما هم بهارخواب داشت

به گزارش اخبار ما ، اين روزنامه ايران وي نوشت: “ما در زمان كرونا حركت كرديم.” “اوت سال گذشته بود و دليل آن اين بود كه ما مدت طولاني تري در خانه مانديم و ديديم كه خانه ما به گونه اي نيست كه ما را راحت كند.” اين مي گويد شبنم؛ زن جواني كه مانند بسياري ديگر از افراد آن زمان مجبور شد بيشتر وقت خود را در خانه با شوهرش بگذراند و از راه دور كار كند. ماندن در خانه انگيزه آنها براي رفتن به خانه جديد را نيز تقويت مي كند: «ما ديديم كه خانه ما چقدر كوچك و نامناسب است. چگونه همه چيز بهم ريخته است زيرا اتاق ما كوچك است و همه چيز روي زمين است و به نظر مي رسد كثيف است. بنابراين تصميم گرفتيم خانه را عوض كنيم و به خانه اي بزرگتر برويم. دليل دوم اين بود كه صداي همسايگان بيش از حد بلند بود ، زيرا كساني مانند ما زمان بيشتري را در خانه مي گذراندند و صداي آنها بلندتر بود ، و همچنين تنش بين آنها به دليل اينكه در خانه بودند. در حقيقت ، بايد بگويم كه تمام مدت صداي آنها در خانه ما بود.

قبلاً از صبح تا شب بيرون بوديم ، صداي آنها را نمي شنيديم و آنها خودشان در محل كار بودند ، اما از آنجا كه مجبور شديم مدت بيشتري در خانه بمانيم ، فهميديم كه آنها چقدر بلند هستند و بسيار كسل كننده است. اما بعد از حركت ، احساس خيلي بهتري داشتيم ، خصوصاً اينكه قله دوم تاج شروع شده بود و ما مجبور بوديم مدت بيشتري در خانه بمانيم. ما احساس كرديم كه كار نقل مكان و رسيدن به خانه اي بزرگتر ، به خصوص زودرس ، را به خوبي انجام داده ايم. حالا من براي ماندن در خانه خيلي مشكل ندارم ، اما قبل از آن ، چرا ، شايد چون وقتي ما نقل مكان كرديم ، دانستن اينكه مي دانستيم بايد بيشتر در خانه بمانيم ، خانه اي را انتخاب كرديم و مبلمان را براي مناسب بودن در آنجا قرار داديم خانه طولاني تر به عنوان مثال ، چيزهايي كه بيشتر دوست داشتيم و بيشترين استفاده را در مقابل چشمانمان قرار داديم ، و مواردي كه براي حذف جمعيت زياد از آنها استفاده نكرديم. به طور كلي ، ما سعي كرديم فضاي خالي بيشتري ايجاد كنيم و در نتيجه از خانه لذت بيشتري ببريم. ما خوشحاليم كه اكنون در خانه هستيم و خدا را شكر همسايگان خوبي داريم. كرونا هزار شر داشت ، اما يك چيز خوب اين بود كه باعث شد نقاط ضعف خانه خود را بفهميم و با توجه به سر و صداي همسايگان و كوچك بودن خانه متفاوت فكر كنيم. “ما بسيار جستجو كرديم و سرانجام خانه اي پيدا كرديم كه با توجه به اينكه مي خواهيم مدت بيشتري بمانيم ، با شرايط ما مناسب تر باشد.”

البته امكان تغيير خانه براي همه وجود ندارد. خانه ، مكاني براي آسايش و امنيت ، اكنون براي بسياري شكنجه روح شده است.

محمدرضا ، جامعه شناس و مدرس ارشد ، توجه خود را به يك نكته مهم جلب مي كند: مي بينيم كه در معماري سنتي فضاهايي داشتيم به نام تختخواب بهار يا تراس يا مهتاب ، اما مدتهاست كه به دليل هزينه بالاي چنين فضاهايي چنين فضاهايي به سختي وجود دارد در خانه ها ديده مي شود يا به فضاهاي كوچكي تبديل مي شود كه در نهايت يك يا دو گلدان در آنها قرار مي گيرد. اگرچه اين فضا به دليل ماهيت بسيار مهمي در نظر گرفته مي شود كه نه در داخل خانه است و نه در خارج از خانه و از طرف ديگر هم در داخل و هم در خارج از خانه. در حقيقت ، اين حس به مردم كمك مي كند تا از فضاي بيرون به صورت خاص و خصوصي استفاده كنند ، اما اين امر عملاً در معماري دهه 70 و 80 حذف شده و همانطور كه ارائه مي شد ، عملاً به يك لوكس تبديل شده است. نكته ديگر اين كه فضاي خانه طبقه متوسط ​​از آن زمان به مكاني تبديل شده است كه عملاً دو نفر صبح كار مي كنند و شب برمي گردند ، در حالي كه در واقع به خوابگاه تبديل مي شود. در پايان ، دوره و سرگرمي محدود به آخر هفته بود ، زماني كه خانواده مي توانستند در خانه باشند ، و آن شكل قديمي سرگرمي ديگر وجود نداشت. موارد همه گير نشان داده اند كه فضاي خانه چقدر مهم است. به عنوان مثال ، بيمار كرون به يك توالت فرنگي اضافي در خانه احتياج دارد ، اما ما در مورد كلاسي صحبت مي كنيم كه معمولاً بيش از يك توالت در خانه خود ندارد و نمي تواند خانه اي با خانه هاي بيشتر داشته باشد. امكانات

اكنون فضاي خانه خود مانند پارك ها ، فضاي باز و زمين هاي بازي بسيار چشمگير است كه عملاً در تهران وجود ندارد و اگر خانه هاي اطراف يك پارك بزرگ مانند پارك ملت را در نظر بگيريد ، آن را بسيار شلوغ خواهيد ديد و فضاي متراكم افراد زيادي در خانه ها و شركت هاي اطراف اين پارك ها وجود دارند ، اما به دليل وضعيت بيماري ، امكان استفاده از فضاي پارك براي همه آنها وجود ندارد ؛ اين فقط يك نمونه از منطقه اي است كه به يك پارك بزرگ دسترسي دارد. در بعضي مناطق ، حتي فضاهاي كوچك نيز در دسترس نيستند. نكته ديگر اين است كه نمي توان همه گير احساس تنهايي و افسردگي ناشي از شرايط را به درستي برطرف كرد. بيرون رفتن با گروه هاي دوستانه عملاً از بين رفته است ، بنابراين همه مشكلات در خانه جمع مي شوند ، به اين معني كه شما جايي غير از خانه نداريد و براي ما كه تجربه مشابهي نداشته ايم ، اين وضعيت پيچيده تر است. كودكان به ويژه از اين شرايط رنج مي برند. والدين دانش آموزان من مي گويند كه فرزندان ما عملاً به كامپيوتر اعتياد دارند و دائماً در خانه و كامپيوتر هستند ، در حالي كه اين كودكان اكنون مجبورند خانه را ترك كنند و از رشد رشد در روابط اجتماعي ، به ويژه در تخصيص بسيار بخل محروم هستند. از فضا ، و شرايط همه گير نشان داده است كه اين معماري چقدر دشوار است. “اميدوارم اين درسي براي معماران و سازندگان باشد كه مي آموزند در شرايط مشابه حداقل بايد فضاي كافي در خانه داشته باشيم.”

در اين دوره ، شما بايد تجربه هاي مختلفي از ماندن در خانه داشته باشيد. اكنون خانه براي بسياري از ما معناي جديدي پيدا كرده است. شخصي گفت جالب است كه من هرگز در ديوارهاي خانه ام تركي نديده ام و در آن مدت آنقدر در خانه ماندم كه حتي كوچكترين عيبها از نظر من بزرگ و غير قابل تحمل شد. برخي حتي سعي كردند خانه را راحت تر كنند ، مثلاً خانمي گلدان بزرگي را در گل فروشي خريداري كرد و به گفته وي ، سعي كرد فضاي سبز را به خانه وارد كند. ديگري باشگاه را به خانه آورد و ديگري را به دفتر. خانه به نوعي جاي همه فضاها را مي گيرد اما در بسياري از مواقع چنان فضاي ناخوشايندي را ايجاد مي كند كه دوست داريد از آن فرار كنيد. “اگر خانه هاي ما تختخوابهاي بزرگ بهاري داشت ، شايد زندگي در روزهاي تاج تا حدي قابل تحمل باشد.”

انتهاي پيام