ناسيوناليسم عليه ﻭﺍﻛﺴﻴﻨﺎﺳﻴﻮﻥ – اخبار ما

ناسيوناليسم با رئاليسم كلاسيك در روابط بين الملل ارتباط نزديك دارد. هانس مورگنتا ، استاد روابط بين الملل و يكي از نمايندگان رئاليسم كلاسيك ، نظريه رئاليسم خود را بر اساس منافع ملي بنا نهاد و منافع ملي را آن منافع دانست كه در يك زمان خاص و در با توجه به شرايط سياسي ، فرهنگي و اقتصادي ، دولت ها سياست خارجي خود را بر اساس آنها شكل مي دهند و براي دستيابي به آن در روابط خود با ساير كشورها تلاش مي كنند. ديدگاه واقع گرايانه ممكن است در انديشه هاي توماس هابز ، فيلسوف برجسته انگليسي قرن 16 و 17 ، كه به طبيعت انسان بدبين بود و آن را به سياست گسترش داد ، استوار باشد.

با اين مقدمه مي توان با اطمينان گفت كشورهايي كه به مشاركت جهاني در زمينه واكسيناسيون كرونا نگاه نمي كردند و قادر به تهيه واكسن براي كشور خود از هر منبع اعم از داخلي و خارجي بودند ، از موفقيت و موفقيت بيشتري برخوردار بودند. اتحاديه اروپا ، كه به دنبال مشاركت جهاني در واكسن كرونا است ، اكنون بسيار سرتر از جمعيت خود در كشوري مانند تركيه است و به نظر مي رسد كشورها بيشتر نگران منافع ملي خود هستند و بسياري از محققان و ناظران علمي نسبت به انحصار ملي گرايي هشدار داده اند. به خصوص كشورهاي ثروتمند براي واكسيناسيون.

موضوع بعدي كه در اين زمينه مهم است دوران كنوني است و بعد از آن مي توان ورود به دوران همه گيري را نام برد و ويروس كرونا اولين و آخرين بيماري همه گير در سالهاي آينده نيست و بايد منتظر همه گيري هاي جديد و همه گيرهاي ديگر باشيم.

اكنون سلاح هاي بيولوژيكي و استفاده از اپيدمي ها به عنوان سلاح هاي مخرب جهاني قطعاً يكي از گزينه هاي دولت هاي بزرگ جهاني خواهد بود و نحوه تأثيرگذاري تاج بر جهان بر اساس همين گزينه هاي احتمالي آينده قدرت هاي جهاني است. تأثير قابل توجهي در اپيدمي ها براي دستيابي به اهداف خود در سراسر جهان.

در همين حال ، شايد تنها اخلاقي باشد كه دنيا را از توليد بيماري ها و سلاح هاي جديد نجات مي دهد و دولت ها آگاهانه از اين كار خودداري مي كنند.

جداي از اميد به اخلاق و يك نگاه بشردوستانه ، ورود به دوره اي از بيماري هاي همه گير مرگبار در تاريخ بشر بسيار قابل تحمل خواهد بود.