علي دهباشي و ايران فرهنگي

پورجوادي با برشمردن حركات فرهنگي جهانگردان در دهه 1960 ، آنها را مسئول تهاجم فرهنگي به ايران مي داند و سعي مي كند از “ايران مظلوم” به عنوان يك متفكر ايراني دفاع كند. اين مقاله واقعاً مهم است و جدا از جدايي طلبي تركيه ، به ساير تجزيه طلبان نيز بسيار خوانا است. زمان بندي اين مقاله نيز شجاعت و زيركي نويسنده را نشان مي دهد.

در زماني كه طرح اتحاد ايران و ملي گرايي چندان محلي براي اعراب نبود و به گفته جواد طباطبايي ، در آن زمان همه چيز در ايران به جز ايران كميسر داشت! من همه اينها را نوشتم تا بگويم اگرچه ايران ما مظلوم واقع شد اما پاي ظالم را شكست و دست متجاوز را قطع كرد. از طرف ديگر ، اگر ايران ما مورد ظلم و ستم قرار بگيرد ، آن را نوكر نيز مي دانند و سخاوتمندترين خدمتگزاران را در اختيار دارند. يكي از خدمتگزاران ايران علي دهباشي است كه از گوشه خود در بخارا در خيابان كاخ ، مستمرترين و نماينده ترين نشريه را در ايران سازمان مي دهد.

دهباشي مانند كوه است: محكم ، با وقار ، ايستاده در زمين سخت ايران و الهام گرفته از فرهنگ و تمدن ايران. ستايش دهباشي ، كه زندگي خود را به بزرگداشت بزرگان ايران ، از عبدالحسين زرين كوب تا فريدون آدميت گذراند ، هميشه فراموش مي شود. اما او هنوز بدون ترس مجله خود را منتشر مي كند و شب هاي خود را تنظيم مي كند! بخارا يكي از معقول ترين و دشوارترين نذورات مذهبي است كه در فرهنگ و تمدن ايران نوشته شده است و علي دهباشي با فروتني در مركز اين مراسم مذهبي نشست و به خدمت به ايران پشت كرد. دفتر وي كه دفتري در بخارا است نيز پس از 24 سال از انتشار اين مجله به يك ايران كوچك تبديل شده است.

محلي كه دهباشي بخارا را جمع مي كند ، جمع مي كند و جمع مي كند ، مينياتوري از فرهنگ و تمدن ايران است. مكاني پر از عشق به ايران. عشقي كه نه تنها از جان و روح سردبير بخارا در اسناد و روزنامه هاي مجله اش بيرون آمد ، بلكه در و ديوار محل كار دهباشي نيز منعكس شد. از نقشه ايران گرفته تا تصاوير ايرانيان ، از تصوير متفكر ايراني گرفته تا تخيل انديشه ايراني و از تنهايي هنر ايران تا نماي فرهنگ ايراني ، آنها در سراسر دفتر بخارا پنهان هستند.

كتابي كه به همان اندازه كه تمدن ايران را مي شناخت ، به خاطر ويژگي هاي منحصر به فرد ديگرش نيز شناخته شده بود. در اين بيست سال دفتر در بخارا به مكاني آرام و آسان براي دو گونه پرنده تبديل شده است. يكي با زندگي و شجاعت ، ديگري با افكار بي جان! بدن كبوتر و بدن جغد بيشتر فضاي بخارا را اشغال مي كنند. اولي نشانه واضح صلح طلبي است و دومي نماينده عقلانيت است؛ دو ارزشي كه دهباشي هميشه با انتشار مجله ها و برگزاري شب هاي بخارا خانه خود ، خانواده اش را وقف آنها كرده است. سلامتي آقاي دهباشي. اميدواريم كه به زودي به گوشه راحت خود در دفتر بخارا برگرديد و تعداد سالهاي انتشار مجله را به نيم قرن افزايش دهيد.

* نويسنده و روزنامه نگار در حوزه انديشه