بايدها و نبايدهاي برنامه‌سازي براي معلولان در ايام كرونا

افراد داراي معلوليت بيش از ساير شهروندان جامعه در معرض بيماري عروق بيماري كرونا قلب هستند. يك نابينا را تصور كنيد كه وقتي وارد خيابان مي شود بايد با انگشتان خود اشيا various مختلف را لمس كند. يك دست نابيناي عزيز كه با چشم كار مي كند مي تواند به ويروس كرونا آلوده شود. آنها تماس بيشتري با محيط دارند كه احتمال تاجگذاري آنها را افزايش مي دهد. فرد نابينا به سختي مي تواند جمعيت را هنگام ورود به يك فضاي بسته تشخيص دهد. يك فرد عادي در هنگام حمله تاج از شلوغي محيط جلوگيري مي كند. اما يك نابينا مي تواند حضور در اين فضاها را تجربه كند بدون اينكه حتي متوجه شود.

از طرف ديگر ، دانش و اطلاعاتي كه افراد معلول در مورد اين بيماري دارند احتمالاً كمتر از افراد عادي است. افرادي كه اختلال بينايي دارند كمتر از ديگران نسبت به پيشگيري و درمان كمتر مي دانند زيرا كمتر مي بينند و مي شنوند. براي برقراري عدالت رسانه اي ، رسانه ها وظيفه دارند پيام هاي خود را با اين قشر عزيز جامعه تطبيق دهند.

محتواي رسانه اي بايد به گونه اي توليد و توزيع شود كه افراد نابينا و ناشنوا در فهم آنها مشكلي نداشته باشند. شرايط ايده آل اين است كه رسانه ها منحصراً براي معلولان برنامه ريزي كنند. به عنوان مثال ، تلويزيون برنامه اي دارد كه نشان مي دهد يك ناشنوا چگونه بايد از خود در برابر ويروس كرونا مراقبت كند. در شرايطي كه هيچ نيروي انساني ، بودجه و زمان لازم براي اجراي اين پروژه وجود ندارد ، حداقل همان برنامه هاي عادي راديو و تلويزيون براي معلولان متناسب است.

توسعه دهندگان تلويزيون موظف هستند از زبان اشاره براي ناشنوايان استفاده كنند. در حال حاضر ، برخي از برنامه ها به اين زبان مجهز هستند و برخي ديگر مجهز نيستند. اين امر به ويژه براي كاربردهاي مرتبط با تاج بسيار مهم است. مانند ساير بينندگان تلويزيون ، آنها بايد بدانند كه استفاده از ماسك و فاصله اجتماعي چقدر ضروري است ، قوانين استفاده از الكل چيست ، آخرين دانش پزشكي در مورد بيماري عروق بيماري كرونا قلب و زمان توزيع واكسن چيست.

از زيرنويس استفاده كنيد

يكي از بهترين راه هاي حل اين مشكل استفاده از زيرنويس فارسي است. طي چند سال گذشته ، برخي ناشنوايان از نامفهوم بودن زبان اشاره تلويزيون شكايت داشته اند. به نظر مي رسد زيرنويس فارسي از آنجا كه مي تواند براي همه آنها استفاده شود ، مي تواند به كلمات و احاديث پايان دهد.

همچنين برخي از پيام هاي راديويي را مي توان به صورت مكتوب در صفحات اطلاعات راديو قرار داد. راديو نيز گزينه خوبي براي اين مأموريت است زيرا جنبه تصويري دارد.

نابينايان وقتي در معرض تلويزيون قرار مي گيرند بيشتر به برنامه هايي علاقه مند هستند كه چندين توضيح صوتي داشته باشند. جايي كه تصوير ، تصوير و نمودار در وسط قرار دارند ، ارتباط بين رسانه هاي روشن بين و تلويزيون قطع مي شود. براي اين قشر از جامعه ، محتواي بصري بايد با تأكيد بيشتري توضيح داده شود. به عنوان مثال ، فرض كنيد يك پزشك مي خواهد يك ماسك سه لايه را براي مخاطب توضيح دهد و به او بگويد چگونه آن را روي دهان و بيني خود بگذارد. مخاطب عادي مي تواند با ديدن تصوير پيام را بدون ديدن سخنان پزشك درك كند. اما مخاطب نابينا بايد تمام جزئيات داستان را بشنود.

5858